Yazar Rumuzu: sucuk0000
Eser Sıra Numarası: 27022024eser08
LİSE
YILLARIM
Lise aslında benim küçüklükten
beri en büyük hayalimdi. Herkes lisenin arkadaş ortamını ve bu arkadaş
ortamının başka bir yerde bulunmadığını söylerdi. Ben de çok özenirdim. Bense
şimdi tam hayallerimde ki gibi bir lise ortamındayım ve aslında bu ortamın da,
arkadaşlık ilişkilerimin de bana ne kattığını ve ilerideki yaşamım için
kazandırdıklarından bahsedeceğim.
Ben ortaokuldayken arkadaş ortamım gerçekten çok kötüydü. İnsanlar sürekli birbirlerine psikolojik baskı ve zorbalık yapıyorlardı. Ondandır ki ben liseyi her zaman daha çok sevdim. Lisede insanlar biraz daha olgunlaştıklarından ve büyüdüklerinden birbirlerini anlıyorlar ve daha samimi bir şekilde iletişim kuruyorlar. Zor zamanlarınızda yanınızda oluyorlar. Aslında tam da ailem gibi hepsi. Ben onlardan çok şey öğrendim. Başta birbirimizi desteklemeyi, bizim olana sahip çıkmayı, sevmeyi, sevilmeyi, düşünmeyi, düşünülmeyi, kazanabilmeyi, kaybedersen yalnız olmayacağını, sevinince hep beraber sevinmeyi, üzülürsen hep beraber altından kalkabilmeyi, şakalaşmayı, kalp kırdıktan sonra onarabilmeyi, affetmeyi, utanmayı belki de rezil olmayı ama rezilliğimizle bile mutlu olmayı, sevgimizi gösterebilmenin rahatlığını, insanlara ön yargısız yaklaşmayı, kıskanmamayı ve hatta onun adına sevinmeyi, takım olmayı, güçlü olmayı ama onun yanında da çocuksu masumluğu, özlemeyi, özletmeyi… Bunlar saymakla bitmez ama her virgül benim başka bir arkadaşımdan belki de ailemden bir parça taşıyor. Sonradan bakıyorum da lise gerçekten farklı ve bizi her anlamda eğiten bir yuva. Daha çok insani duygular katan, birlik ve beraberliği sağlayan bir dönem. Birlikte sınıf maçlarını izlemek-bugün vardı da ondan aklıma geldi- takımının taraftarı olmak belki oynayıp sınıfını gururlandırmak bunlar bile birlik ve beraberliğimiz için çok güzel ortamlar. Bizim ülke olarak da çok övündüğümüz bir şey bu değil mi aslında? Peki ya sevmek ve sevilmek…
Dediğim gibi önceki okulumu çok da sevmiyordum çünkü insanlar birbirini sevmiyorlardı. Ama lise gerçekten bu konuda da çok farklı. Benim arkadaşlarım benim için endişeleniyorlar, benim yerime seviniyorlar, benimle birlikte üzülüyorlar… Arkadaş değil aslında lisede daha çok dost ediniyorsun. Ben önceden böyle insanlarla çok nadir karşılaşırdım bundan dolayı lisenin kıymetini bilip hakkını vermeye çalışıyorum. Rezil olma kısmı da daha çok bizi eğlendiren ve güldüren şeyler oluyor. Ama mesela bu olayları yetişkin biri yaşasa çok kafaya takardı gülüp geçmezdi işte lisenin farkı burada başlıyor. Lise de çoğu şeyi kafaya takmadığınızdan psikolojik olarak da hayat karşısında daha güçlü oluyorsunuz. Aslında tek başınıza olsanız belki çok üzüleceğiniz ve kafaya takacağınız bir meseleyi arkadaşınızla dalga konusu yapıp gülüyorsunuz. İşte belki bu dalga biraz abartıldığında kalp kırabiliyoruz istemeden ama çok iyi bir şekilde de o kalbi onarabiliyoruz. Belki trip yiyoruz bazen atıyoruz ama kalbinin kırılması bile güzelliğe dönüşebiliyor. En azından insanlar seni önemsiyorlar ve sen de kendini önemli hissediyorsun bu insanın özgüveninin gelişmesi için de çok büyük bir etken. Lise bizim hayatımızda çok güzel anıların da oluştuğu bir dönem.
Biz
boş derslerde nasıl bir daha voleybol oynayacağız, nasıl kolasına oynayıp
yenilen hiçbir zaman kola almayacak ama ona rağmen sonuna kadar kendi takımını
herkese savunacak? Yazılı haftası nasıl topluca ders çalışacağız, nasıl çokbilmişlik
taslayacağız? Nasıl üşüdüğümüzde kalorifere toplanacağız? Nasıl bir yere
sınıfça giderken serviste şarkı dinleyeceğiz, horon tepeceğiz, halay çekeceğiz,
klip çekeceğiz? Nasıl birbirimizin ifşalarını çekip dalga geçeceğiz? Nasıl
pikniğe gittiğimizde hırkalarımızı bağlayıp file yapacağız? Nasıl nöbetçi
öğrenci olup gün boyu yakın arkadaşımızla sohbet edeceğiz, kendi sınıfımıza
gidip telefonları toplayacağız? Nasıl hoca derste sözlü yaparken arkadaşımıza
sessizce kopya vereceğiz de hoca da her zaman bizi yakalayacak? Nasıl bir daha
en yakın arkadaşımızla okulun dört bir tarafını tavaf edeceğiz? Ya biz bir daha nasıl bu anıları yaşayacağız?
Bütün bunları göz
önünde bulundurursak lise aslında bize çok şey katıyor. Herkesin kişiliğine
göre lisenin büyük bir etkisi var. Benim kişiliğimde lisenin en büyük rolü
insanları sevebilmeyi öğretmesiydi. Teşekkürler lise unutulmaz bir dönemsin.
